O réxime do apartheid en Sudáfrica consistiu na separación física forzada entre a poboación branca e a negra da República Sudafricana para preservar a forma de vida da minoria europea en contra da maioría negra.
Sudfáfrica foi pisada por primeira vez polo portugués Vasco da Gama no 1493 e posteriormente converteuse nun lugar de paso para todos aqueles europeos que ían camiño de Asia. Posteriormente se asentou neste territorio unha importante colonia holandesa, os boer, aínda que ó final o territorio quedou baixo control británico. Estos ingleses libraron a finais do século XIX guerras contra a minoría holandesa (guerras boer) e contra a maoría negra (Guerras zulús).
Cando Gran Bretaña accede a concederlle a este territorio a semi-independencia a principios do século XX imponse a doutrina boer ou afrikaner (holandeses) de segregar racialmente ós negros, pero tamén as outras minorías étnicas como por exemplo a importante poboación india que emigrara a Sudáfrica para a aconstrucción do Ferrocarril. Xa vimos como os primeiros pasos de Gandhi contra o colonialismo británico foi precisamnete durante a súa estancia en Sudáfrica como avogado.
Cando os paises viciños se foron independizando, e ante o temor de que os negros conseguisen o poder, o rexime de segregación se foi ampliando e radicalizando, xurdindo o terrible réxime do apartheid.
A poboación negra comezou a organizarse para reclamar os seus dereitos entorno ó CNA (Congreso Nacioanl Africano) que en seguida se converteu no obxectivo da pol¡icia. Moitos dos seus dirixentes acabaron na cadea como Nelson Mandela e outros foron executados como Stephen Biko. Sobre este últio activista trata a película "Grita Liberdade". Neste video podemos escoitar a fermosa canción de Peter Gabriel "Biko" con esceas de fondo de dita película.
Pola súa banda Mandela foi encarcerado e pasou na cade 27 anos, saíndo directamente desta para convertirse en Presidente do país cando o apartheid desapareceu, en parte, preiosandos os sudafricanos pola condena mundial e polo boicot que sufriu este páis.
Hai agora nos cines unha película sobre a reconciliación entre as dúas poboaci´ns sudafricanas a través do rugby, "Invictus" de Clint Eastwood. Ollade o seu trailer.
Como xa dixemos noutra entrada do blog, a guerra de Vietnam foi unha guerra totalmente desproporcionada e desigual entre un pequeno e pobre país asiático e a maior potencia mundial, os EEUU.
Desta guerra conservamos algunhas das máis horrible imaxes do século XX, como a desta rapaza fuxindo des pois do bombardeo da súa aldea coas temibles bombas de napalm ou fósforo, que facía arder todo co que entraba en contacto..
E ollade o estremecedor video no que se observa como se tomou esta imaxe.
Tamén para facermos unha idea do que foi a guerra de Vietnam ollade esta escea da película "Apocalypse now" na que asisitimos ó bombardeo dunha aldea vietnamita por unha división de helicópteros estadounidense, e todo coa música da ópera de Richard Wagner "A cabalgata das Walkyrias" ...
A seguinte é unha escea de como as gastaban os homes ós que estaban axudando os estadounidense, e a imaxe da execución en directo dun membro do vietcong.
Pero na Gran Guerra todo isto vai cambiar: frente a loita nun espazo aberto van a xurdir ó longo de toda a fronte unha serie de zanxas sucesivas, as trincheiras, que defenderán as posicións propias e que terán en fronte outra serie de trincheiras do bando inimigo. Os avances non se producen ou son imperceptibles. O que un exercito conquista un día , a costa de moitas mortes o perderá na semá vindeira tamén cunha gran perda de soldados.
Na seguinte escena, tamén dunha película do mesmo director que da anterior, Stanley Kubrick, veremos a preparación dun ataque durante a guerra das trincheiras e como este se vai producir.
A preparación é sempre a mesma: intenso ataque da artillería propia intentando debilitar as defensas inimigas para facilitar o ataque da infantería propia. A continuación os soldados saen das trincheiras e avanzarán na chamada terra de naide ata as trincheiras inimigas, se é que chegan ata alí... Esta terra de naide está chea de restos das batallas anteriores : profundos crtáteres provocados polos bombardeos, restos de material perdido nesas batallas, e ... probablemente abondosos restos humanos de todos os que morreron anteriormente e cuios corpos non poideron ser recuperados.
Nesta escena pertencente á película "Sendeiros de Gloria" podemos observar nos dous primeiros minutos ós soldados franceses preparados para sair da trincheira nun ataque especialmente dificil. Moitos deles morrerán e o saben. Teñen medo. O oficial que os manda, pasa revista. Observade que este desfile do oficial faise mediante un rápido travelling, ou sexa que a cámara que roda a escena se move nuns raís como os do tren, simulando nalgúns momentos o que é o andar do oficial (cámara subxectiva).
Ós dous minutos comeza o ataque. Os soldados saen e recibin durante todo o seu avance os disparos dende as posicións inimigas, caendo por suposto moitos deles. Terán que sortear os socavóns, o fango, os arames de espiños,... ata poder chegar xunto os soldados alemáns. Se teñen éxito no ataque (que non é o caso da película) descansarán durante uns días ata que os alemáns intenten recuperara a posición perdida, e ademáis poderán recoller a todos os feridos que foron caendo durante o ataque. Se a batalla non ten éxito todos esos ferido que non poidan regresar polos seus propios pes sufrirán unha lenta e terrible agonía nesa terra de naide.